Rođeni Banjalučanin poginuo je 28. novembra 1992. godine kao komandant bataljona Druge bihaćke/502. slavne brdske brigade u rejonu Grabež. Ime je dobio po majci Adili koja je preminula osam dana nakon njegovog rođenja.
Herojstvo Adila Bešića pokazalo je agresoru da je krajiški narod spreman da se brani i odbrani. Upravo je to razlog što se Krajina i Bihać s posebnim poštovanjem prisjećaju 28. novembra 1992. godine, kada je zauvijek prestalo kucati srce ovog hrabrog mladića, narodnog heroja i nosioca najvećeg ratnog priznanja, značke “Zlatni ljiljan”.
Izvršavajući borbeni zadatak na Grabežu prije 27 godina, poginuo je Adil Bešić, veliki patriota i vojskovođa koji je u najtežim vremenima odigrao presudnu ulogu u odbrani tadašnjeg Bihaćkog okruga. Pod njegovom komandom pripadnici Četvrtog odreda Teritorijalne odbrane (TO) Vrsta 12. juna 1992. godine oslobodili su Bugar, što je u to vrijeme bio jedini vanjski dio granice Bosne i Hercegovine koji je kontrolirala Armija Republike BiH. Predvodio je i briljantnu akciju oslobađanja Lohovskih Brda 22. septembra 1992. godine, u kojoj su zaplijenjena dva topa tipa “Zis”.
Adil Bešić je uz Izeta Nanića jedan od devet narodnih heroja oslobodilačkog rata, što dovoljno govori o značaju i ulozi Krajišnika u odbrani Bosne i Hercegovine u vrijeme agresije na Bosnu i Hercegovinu u periodu od 1992. do 1995. godine.
Adil Bešić dao je nemjerljiv doprinos u razvoju jedinica koje će kasnije činiti 502. brigadu i 5. korpus ARBiH, jer je tokom školovanja u JNA stekao veliko iskustvo bdijući na pograničnim i planinskim područjima između bivše Jugoslavije i Austrije, te Italije. On je prošao specifičnu vrstu obuke od izviđača i diverzanta, do toga da je poznavao dva strana jezika. To njegovo iskustvo starješine i vođe mnogo je doprinijelo formiranju jedinica TO.
O njegovom herojstvu pričalo se i priča se i danas, a njegovi saborci čuvaju od zaborava ovog hrabrog čovjeka.
