Geert Wilders, vođa Partije za slobodu (PVV) i pobjednik nedavno održanih općih izbora u Holandiji, jedan je od najozloglašenijih islamofoba u Evropi s bliskim vezama sa cionističkim grupama.
Opći izbori u Holandiji 22. novembra rezultirali su pobjedom Wildersove antiislamske, proizraelske i krajnje desničarske političke stranke, izazvavši šokove širom Evrope i svijeta.
Njegova stranka osvojila je 37 mjesta u zakonodavnom tijelu zemlje od 150 mjesta, najvećem pojedinačnom bloku, znatno ispred konzervativne Narodne stranke odlazećeg premijera Marka Ruttea (24 mjesta) i ljevičarske laburističko-zelene koalicije (25 mjesta).
Wilders, koji je skoro dvije decenije bio politički rub u liberalnoj Holandiji, sada ima izglede da formira koalicionu vladu i već najavljuje da će biti premijer.
U objavi na X, nekadašnjem Twitteru, u subotu ovaj holandski političar krajnje desnice rekao je da će “nastaviti da moderira” svoje pozicije ako bude potrebno da postane sljedeći premijer zemlje.
“Danas, sutra ili prekosutra, PVV će biti dio vlade, a ja ću biti premijer ove prelijepe zemlje”, napisao je Wilders u podužem postu.
U svojoj zemlji je poznat kao euroskeptik i snažan protivnik imigracije, posebno muslimana, što znači masovno protjerivanje imigranata i zatvaranje džamija u zemlji.
Širom svijeta Wilders je najpoznatiji po islamofobičnom propagandnom filmu “Fitna” u kojem se islamu pripisuje terorizam, mizoginija, nasilje i vjerska isključivost, koristeći razne manipulacije, obmane i dezinformacije.
Ideološki razvoj
Uzimajući u obzir evoluciju njegove političke karijere, njegove političke uzore i međunarodne veze, Wildersov ideološki razvoj podijeljen je u tri faze: konzervativno-liberalnu (1989-2002), neokonzervativnu (2002-2006) i populističku (2006-danas) .
Tokom prvog perioda, Wilders se istakao kao član Narodne stranke za slobodu i demokratiju (VVD) i na njega je najviše uticao Frits Bolkestein, tadašnji lider stranke.
Bolkestein je zagovarao novi konfrontacijski politički stil, mješavinu neoliberalnih pogleda na ekonomiju i konzervativnijih pogleda na sociokulturna pitanja, uz kritiku multikulturalizma i pozivanje na obnovu starih vrijednosti kao moralnih temelja društva.
U kasnim 1990-im, Wilders se sve više zbližio s političarima izraelskog režima i počeo je izražavati interes za zapadnoazijsku politiku, kontrolu naoružanja i muslimanski ekstremizam, tvrdeći da će se potonji preseliti u Evropu putem imigracije.
U prvoj polovini 2000-ih udružio se s Bartom Janom Spruytom iz konzervativne fondacije Edmund Burke. Sa njim je redovno putovao na okupirane palestinske teritorije i Sjedinjene Države.
Tamo se dvojac upoznao sa idejama i metodama neokonzervativnih organizacija, prije svega American Enterprise Institute (AEI) i Heritage Foundation.
Konvergencija američkom neokonzervativizmu rezultirala je udaljavanjem od stavova njegovog mentora Bolkesteina i tradicionalnog holandskog liberalizma, koji se održava u četiri glavna zaokreta.
Prije svega, Wilders je postao nepokolebljivi pristalica Bushovog “rata protiv terorizma” i podržao je američke vojne avanture u Afganistanu i Iraku, kao i otvaranje zloglasnog logora u Gvantanamu.
Zajedno sa Ayaanom Hirsi Alijem, kontroverznim piscem i poznatim islamofobom, pozvao je na uključivanje Evropske unije (EU) u “demokratizaciju Bliskog istoka” i pod izgovorom borbe protiv terorizma zagovarao vojni napad o Iranu i Siriji.
Drugo, Wilders je počeo zagovarati sve vrste radikalnih mjera protiv potencijalnih prijetnji holandskoj nacionalnoj sigurnosti, često po uzoru na američki i izraelski model.
Takve mjere uključuju uvođenje vanrednog stanja, preventivne i administrativne pritvore, te denaturalizaciju i deportaciju osumnjičenih, ne samo terorista već i radikalnih vjerskih klerika (imama) i marokanskih kriminalaca.
Treće, počeo je da govori protiv sistema, tvrdeći da progresivna elita „zloupotrebljava demokratiju“ i „vodi indoktrinaciju putem javne televizije“.
Konačno, najznačajnija promjena u Wildersovim pogledima bila je pojava žestokog animoziteta prema islamu i muslimanima, inspirisanom neokonzervativcima kao što su Daniel Pipes i Norman Podhoretz.
Na domaćoj holandskoj društveno-političkoj sceni na Wildersove antimuslimanske stavove najviše su uticali Pim Fortuyn, Theo van Gogh i Ayaan Hirsi Ali, svi radikalni islamofobi.
Prva dvojica su ubijena, a potonji se preselio u Sjedinjene Države 2000-ih, što je otvorilo prostor za Wildersa da se pozicionira kao vođa islamofobije u Holandiji.
Jedna od glavnih karakteristika Fortuynovog pokreta Nove desnice je konstrukt moralno zlog neprijatelja (holandski: feindmarkierung) kojem se mora suprotstaviti svim sredstvima, a muslimanski imigranti su stavljeni u ulogu ovog društvenog antipoda.
Lider islamofobije
Iako su početkom 21. stoljeća mnogi komentatori vidjeli Wildersa kao novog lidera VVD-a, on je 2004. napustio stranku zbog odlučnog odbijanja prijema Turske u EU i tako postao nezavisni poslanik.
Dvije godine kasnije osnovao je stranku PVV, koja je označila početak nove, populističke, ultradesničarske, etničko-nacionalističke i radikalno islamofobične faze njegove političke karijere.
Wilders je počeo da zagovara iredentizam prema Flandriji, promovišući nacionalni ponos u školama i skepticizam prema EU i njenom širenju.
Međutim, najdrastičnija promjena u njegovim javnim nastupima i medijskim intervjuima bila je manifestacija radikalnijih oblika islamofobije.
Islam je počeo identificirati kao “totalitarnu ideologiju sličnu komunizmu i fašizmu” i kao “prijetnju Zapadu”, kao i da traži potpunu asimilaciju muslimana i kulturnu eliminaciju islama u Holandiji.
Pozivajući se na italijansku islamofobičnu aktivisticu Orianu Fallaci, on je tvrdio da “ne postoji umjereni islam” i da je Kur’an “fašistička knjiga” ili “islamski Mein Kampf”, te je predložio njegovu zabranu u Holandiji.
Wilders je vrijeđao islam i muslimane raznim vulgarnim izrazima, uključujući “bolesnu ideologiju”, a islamsku kulturu nazvao je “retardiranom i inferiornom” u jednom od svojih intervjua za Fox News.
Svoj stav je više puta opravdavao tvrdnjom da “štiti zapadno naslijeđe zasnovano na kršćanstvu, judaizmu i humanizmu”.
Istovremeno je počeo da se poziva na različite apokaliptičke teorije zavere, počevši od nazivanja muslimanske imigracije “trojanskim konjem” za islamizaciju i kolonizaciju Evrope, što je parafrazirani koncept “Eurabije” od izraelskog ideologa Bat Yeora.
Njegove druge teorije zavjere uključuju navodni civilizacijski rat između islama i kršćanskog Zapada i taqiyya kao navodno potpuno muslimansko oruđe zavjere za obmanu zapadnjaka.
Ovi stavovi su se u praksi odrazili kroz njegovo žestoko protivljenje imigraciji, koje se često nazivalo novim makartizmom, i kroz njegove zahtjeve za kompletnu marginalizaciju muslimana.
Evoluciji Wildersove političke karijere pogodovalo je više faktora: raspoloženje javnosti, masovni mediji i međunarodni politički trendovi, posebno američko-izraelska islamofobična propaganda kao paravan za agresivni intervencionizam u zapadnoj Aziji.
Sam Wilders nije prvi evropski političar koji je islam i multikulturalizam stavio u fokus velikog problema na kontinentu, s obzirom na to da se od 1990-ih pojavio niz pojedinaca i grupa sa istim stavovima.
Među strankama sličnim njegovom PVV-u su: Flamanski interes u Belgiji, Nacionalni front u Francuskoj, Švicarska narodna partija, Slobodarska partija Austrije, Danska narodna partija, Pravi Finci, Švedski demokrati, Jobbik u Mađarskoj, Sjeverna liga i Nacionalni savez u Italiji.
Većini je zajedničko da šire teorije zavjere o islamskom osvajanju Evrope, a jedna od relativno novijih pojava je da koriste prava žena i homoseksualaca kao paravan za radikalne ksenofobične stavove.
Martin Amis i Christopher Hitchens u Engleskoj, Michel Houellebecq u Francuskoj i Oriana Fallaci u Italiji su pojedinci koji su vješto iskoristili islamofobiju za samopromociju na sličan način kao Wilders.
Wilders je pozvao na protjerivanje miliona “neasimiliranih” ljudi iz Evrope, opisao je imigraciju kao “cunami islamizacije” i tražio uvođenje poreza za “šamijaše”(pogrdan naziv za muslimane koji nose turban,kefijju ili hidžab)
Osim muslimana, meta njegovih ksenofobičnih i vulgarnih ispada bili su i imigranti iz istočne Evrope i Holandskih Antila.
Globalne veze
Wildersov politički uspon nije slučajan, niti su njegovi stavovi originalni, jer mnogi analitičari ističu da je on samo karika u lancu dobro organizirane i finansirane antiislamske kampanje.
On se ipak pozicionirao kao centralna ličnost takvog evropskog pokreta, predvodeći masu političara i islamofobičnih agenata koji žestoko napadaju muslimane i predstavljaju se kao obični ljudi umorni od ograničenja političke korektnosti.
U Evropi su mu glavni saradnici britanski konzervativni političari Malcolm Pearson i Caroline Cox, suosnivačica cionističke organizacije “Jedan Jerusalem”, koja se zalaže za beskompromisno zadržavanje izraelske kontrole nad cijelim Jerusalimom.
Pored britanskog dvojca, Wilders je sarađivao sa nekoliko drugih ultradesničarskih ili populističkih partija i organizacija na promociji svog islamofobičnog filma “Fitna” u Evropi.
Međutim, njeni najbliži politički saveznici su u Sjedinjenim Državama i na okupiranim palestinskim teritorijama, što je karakteristika po kojoj se PVV stranka generalno razlikuje od gore spomenutih evropskih grupa.
Njegov američki krug saradnika uključuje republikanskog senatora Jon Kyl, Frank Gaffney iz Centra za sigurnosnu politiku (CSP), David Horowitz iz David Horowitz Freedom Center (DHFC), Daniel Pipes iz Bliskoistočnog foruma (MEF), Robert Spencer iz Jihad Gledajte i Pamela Geller.
Zajedničko svemu navedenom je da, poput Wildersa, propagiraju žestoku islamofobiju, najradikalnije oblike cionizma i teorije zavjere o islamizaciji Zapada.
Cionističke veze
Poseban slučaj je čvrsta Wildersova veza s izraelskim režimom, jer je svoju mladost proveo na okupiranim teritorijama i godinama je često posjećivao Tel Aviv.
Čak i tokom svoje karijere u stranci VVD, izražavao je simpatije prema izraelskoj politici i upozoravao na navodnu prijetnju iranskog programa balističkih projektila.
U početku se zalagao za izraelsko-palestinski mir i kritizirao tadašnjeg izraelskog lidera Ariela Šarona. Sve je to pomoglo Wildersu da se distancira od fašizma, koji se pokazao fatalnim za ranije holandske populističke stranke.
U tranzicijskoj neokonzervativnoj fazi postao je krajnje radikalan i počeo otvoreno podsticati vojne napade na Iran i Siriju, zemlje kojih se cionistički režim najviše plaši.
Još drastičnija radikalizacija dogodila se nakon osnivanja stranke PVV kada se zbližio s neocionistima i izraelskim naseljenicima, posebno Avigdorom Liebermanom iz Yisrael Beiteinua i Aryehom Eldadom iz Hatikve i Nacionalne unije (HH).
Iznenada je počeo Izrael nazivati ”bedemom civilizacije”, zagovarajući izraelsku aneksiju okupirane Zapadne obale i deportaciju svih Palestinaca u Jordan.
Njegov film “Fitna” prikazan je u Kanadi preko lokalnih cionističkih organizacija, uključujući Jevrejsku odbrambenu ligu (JDL), kao i u Memorijalnom centru Menachem Begin u Jerusalimu pod pokroviteljstvom Ariel centra za istraživanje politike (ACPR).
Jedan od glavnih distributera propagandnog filma, koji nosi snažnu proizraelsku poruku, bila je proizraelska PR kompanija Ruder Finn, koja se aktivno bavi antiiranskom propagandom.
Iskrivili su izjave bivšeg iranskog predsjednika, povukli paralele s njim i Hitlerom i propagirali navodnu opasnost od Irana da izazove “nuklearni holokaust”.
Na izraelskoj premijeri filma, Wilders je najavio ambiciozan plan da okupi “sve evropske patriote protiv džihada” pod jednom krovnom organizacijom, što se na kraju nije dogodilo.
Na osnovu navedenih političkih veza, holandski analitičari ističu mogućnost da iza finansiranja, režije i produkcije propagandnog filma stoje ekstremni izraelski doseljenici.
Usred trenutne izraelske agresije na Gazu, on je otvoreno istupio u znak podrške režimu i njegovoj genocidnoj kampanji i ponovio stare pozive na etničko čišćenje svih Palestinaca u Jordanu.
Wilders je također zagovarao premještanje holandske ambasade iz Tel Aviva u okupirani Al-Quds i zatvaranje holandske diplomatske misije u okupiranom palestinskom gradu Ramallah.
Kako su objavljeni posljednji izborni rezultati, Wilders je viđen na snimku kako slavi sa holandskom i izraelskom zastavom u pozadini.
